Donderdag 01 september rij ik ’s avonds naar Gaastmeer om vrijdag ochtend vroeg richting de Trintelhaven te vertrekken. In de Trintelhaven houdt het Zeilersforum haar jaarlijkse “Natte” meeting. Een meeting die altijd zeer gezellig is en ik (Dion) heb hier dan ook zeer veel zin in. De weersomstandigheden zitten op vrijdag ochtend weer niet mee. Vaak is er veel te veel wind, nu echter is veel te weinig. Maar goed, het plan is naar de Trintelhaven te varen dus de Keiko gaat naar de Trintelhaven.

Het IJsselmeer is echt spiegelglad, vaak zelfs geen ribbeltje op het water. Dit betekend enkele uren op de motor, wat op en zeilboot natuurlijk waardeloos is, maar we gaan er voor. Binnen enkele minuten veranderd dit aanvankelijk saaie tochtje in een heuse uitdaging. Duizenden, miljoenen misschien miljarden vliegjes en muggen landen op de boot, vliegen wat rond maar gaan niet meer weg. Het vliegjes probleem van het IJsselmeer bij wind minder dan 3bft was natuurlijk wel bekend, maar zo erg als dit hadden we nog nooit meegemaakt. In één woord “Ellendig” en wat duurde de tocht lang. Daar zit je dan, midden op het IJsselmeer.. Vliegjes in je ogen, oren, neus en mond. Heel eerlijk moet ik bekennen dat er een moment van een soort paniek aanwezig was. Ik denk graag in oplossingen, maar een oplossing was er niet.

De meeting was desondanks heel gezellig, lekker gegeten en gedronken. Veel verhalen gehoord, nieuwe en oude gezichten gezien. Echt geslaagd.
Zondag 03 september weer terug. De voorspelling is ’s morgens 3bft wind en daarna helemaal niets meer. Dit ‘beetje’ wind moest ik meepakken dus gooi ik om 07:00 uur los. Helaas komt van de hele voorspelling niets uit en wordt de terugweg minstens net zo erg als de heenweg en misschien dus nog wel iets erger. Tot overmaat van ramp doet dan ook de stuurautomaat het niet meer (accu leeg) en moet ik de gehele weg een hand aan de helmstok houden. Nu weet ik echter wat ik kan verwachten, ben wat gelaten en heb een helaas wat vieze handdoek voor mijn gezicht geknoopt.

Nadat ik in Stavoren door de sluis ben gegaan, leg ik snel bij het eilandje aan. Met de puts spoel ik een dik uur lang, zoveel vliegjes als mogelijk van de boot en alsof iemand mij wil pesten begint het daarna wat te waaien. We zeilen dan eindelijk in een rustig vaartje weer richting Gaastmeer. Wat een avontuur …