Keiko is een fantastische boot om mee in Friesland rond te trekken en het IJsselmeer en/of de wadden over te struinen. Maar dat alles komt er bij ons al lange tijd niet meer van. Na twee jaar wikken en wegen de knoop doorgehakt en zijn wij opzoek gegaan naar een nieuwe enthousiaste eigenaar voor Keiko. En deze hebben wij afgelopen weekend gevonden!
Keiko blijft vooralsnog in Friesland, kom je haar tegen groet dan even 😉
Alle lezers enorm bedankt voor het volgen van dit bootblog, en wellicht tot op het water 🙂
Tag: Daimio700 Pagina 1 van 3
Na een dag hard werken, nieuwe Anti-fouling en een goede poetsbeurt, was Keiko ook dit voorjaar weer klaar om het water in te gaan. Het blijft toch altijd een mooi moment
Aan al het mooie komt ieder jaar ook weer een einde. Over een paar maanden begint alles weer van voor af aan, maar nu eerst weer wat tijd voor andere dingen.
Foto’s: Nadat ik de mast plat heb gelegd, wordt Keiko vakkundig uit het water gehesen, op een bok geplaatst en naar de spuitplaats gereden. Daar wordt ze ontdaan van alle aangroei die ondanks de anti-fouling altijd wel wat aanwezig is.
Lekker een dagje zeilen, Carlijn in haar Laser Pico en Dion in de Daimio. En met dank aan Wilma die op de wal is blijven om dit prachtige moment op de gevoelige plaat vast te leggen. Tegelijkertijd Zeilen betekent ook meteen kijken wie het snelste is. Jarenlange training bij de zeilschool en met haar snelle Laser Pico, de veel loggere Daimio moest het nu echt afleggen.
Zie onderstaande gallery voor de vele foto’s
Eindelijk een dag tijd om te gaan zeilen, mijn eerste zeiltochtje van 2020! Fantastische omstandigheden, lekker zonnetje maar wel wat fris en een windje 3-4 met vlagen van 5bft.
Vanaf het konijneneiland kruisend naar Heeg, om het eiland, voor de wind het Heegermeer en de Fluessen over tot voorbij de Nije Krúspôle. Daarna weer kruisend terug.
Bij de Nije Krúspôle nog even een Marboei gepakt om een sinaasappeltje te eten.
Door het hele gedoe rondom de Corona loopt het allemaal wat anders dan anders. Toch slaag ik er in de boot seizoen klaar te maken, nieuwe Anti-fouling aan te brengen en even goed te poetsen. Zaterdag 18 April komt er een foto op de app van een zwemmende Keiko.
Zondag 19 April gaan we daarom richting Gaastmeer en zetten de mast overeind en voorzien de boot van haar zeilen.
Het oude opgelapte grootzeil blijkt toch echt op te zijn, nog langer uitstellen is geen optie er moet een nieuwe komen. Na het opvragen van diverse offertes en wat persoonlijk contact gaan we in zee met de The Sail Factory uit Dronten. Het zeil wordt ter plekke ingemeten en direct besteld.
Na bijna vier weken wachten is het nieuwe grootzeil al klaar en kunnen we het in de mast hijsen. Direct blijkt dat bij de zeilmaker iets niet goed is gegaan, in het zeil ontbreken namelijk alle reef voorzieningen zoals versteviging vlakken reefknuttels en reefogen.
Dit is vanzelfsprekend even een flinke tegenvaller en wat nu, gaat de leverancier het zeil laten vermaken of komt er een ander zeil. Binnen een paar dagen hebben we duidelijkheid, de fabrikant levert uiteindelijk binnen drie weken een compleet nieuw zeil welke nu wél van alles voorzien is.
We hijsen vol goede moed het nieuwe grootzeil, maar nu blijkt dat de derde runner van boven, bij de eerste zeillat, veel breder is dan alle andere runners en vastloopt op de vulplaatjes. Vulplaatjes welke de invoeropening in de mast versmallen. Het kost mij een uurtje slijpen, snijden en schuren, dan wil deze runner er eindelijk langs. Het loopt dan alleen nog steeds niet soepel, de runners blijven vaak haken achter de plaatjes welke na jaren gebruik niet meer geheel recht en glad zijn. Ik besluit het even te laten rusten, over een week begint mijn vakantie, dan heb ik alle tijd om deze plaatjes glad en recht te maken.
De eerste vakantiedag besteed ik aan het schuren en buigen van de vulplaatjes. Na de tiende pas poging springt één van de plaatjes weg, stuitert nog even op het dek en verdwijnt in het water. Ik trek snel mijn zwemspullen aan en ga het water in en zoek samen met de havenmeester, wie met een lange hark vanaf de kant zoekt, bijna twee uur lang naar dit plaatje. Maar het is tevergeefs, we vinden het niet. Wat een pech, hoe komen we nu aan zo’n dun gevouwen aluminium plaatje.
Bij de bouwmarkt koop ik wat aluminium profielen en na 6 uur schuren en slijpen zit de vulopening weer dicht en kunnen de runners er na nog wat smeermiddel weer soepel langs.
De opluchting is zeer groot en snel ga ik dan ook het water op en maak de eerste meters met het mooie nieuwe grootzeil.
Vrijdag 03 mei was het dan eindelijk zo ver, zeilen met mijn Duitse vrienden. We hadden gewoonweg geen geluk. In 2018 een aantal keren geprobeerd een datum te plannen, maar er kwam voortdurend iets tussen waardoor het uiteindelijk niet doorging.
En ook nu blijken de vrije dagen bijna te schaars en probeert het weer roet in het eten te gooien. Toch lukt het om wat te plannen en begint het weekend voor mij op donderdagavond.
Na een gezellige avond en een even zo gezellig ontbijt vertrekken Lars, Bernd en ik op de Keiko richting de Fluessen. Lars en Bernd hebben de donderdag al gezeild, daarbij heeft de Blue Pearl van Bernd wat averij opgelopen, waardoor wij nu met één boot vertrekken. Ook wel net zo gezellig eigenlijk.
Het eerste uurtje varen we voor de wind tot zeer ruim en bij 3-4bft gaat dat beslist niet hard. Eenmaal op de Fluessen bepalen we welke kant we op gaan en varen eerst halve wind richting de galamadammen. Deze wind wordt al snel 4-5bft en draait wat, waardoor onze koers een lekker aan de wind koersje word. We knallen met 5kn richting de Kuilart en leggen aan voor een sanitaire stop en een bak koffie. Helaas blijkt het restaurant dicht te zitten. Het is echter nog vroeg, we gooien los en zeilen over de Fluessen en het Heegermeer met in de piek zelfs 6,3kn snelheid naar Heeg.
In Heeg krijgen wij eindelijk onze welverdiende bak koffie waarna wij door de voetbal wensen van Bernd, alweer snel moeten losgooien om op tijd terug te zijn.
We twijfelen nog even of we een Rif in het grootzeil zullen zetten, de wind was al flink aan het toenemen en dat kon nog wel eens meer worden. Waarschijnlijk door de beschutting van de huizen besluiten we dit niet te doen en varen het Heegermeer op. Al snel wordt duidelijk dat die rif toch niet zo’n slecht idee was geweest en glijden we eerst wat ongecontroleerd met 45º helling richting de Fluessen.
De wind neemt echter nog verder toe en in de vlagen al 25kn(6bft) We gaan daarop in de wind liggen en beleggen het eerste rif. We zeilen nu rechter op en minstens met net zoveel snelheid, lekker verder. Na niet al te veel tijd liggen we weer plat, en valt op dat er wel erg veel bolling in het grootzeil zit. Waarschijnlijk het rif niet goed belegd.
We gaan nog een keer overstag en zien dan dat de verstevigingsstukken van het reefoog allemaal los liggen. Snel het zeil ingepakt en omdat wij het laatste stuk toch al tegen de wind in moesten maar verder op de motor gegaan. Eenmaal in de haven het grootzeil er af gehaald en tijdens het opvouwen zien we dat het oog zelf, ook al is uitgescheurd. Doordat de versteviging heeft losgelaten, kwam alle kracht op enkel het oog en die kan dat vanzelfsprekend niet hebben.
Zaterdagochtend het zeil meteen weggebracht en aangeboden ter reparatie. Met een week zou het al klaar zijn voor het volgende ‘avontuur’.
Keiko is klaar, lekker weer en een vooral een lekker windje.
Zonder dat ik het wist stond Wilma op de wal foto’s te maken.
En ze zijn prachtig geworden!!
Zeilersforum zomermeeting.
Dit jaar in de Broekerhaven Zuidholland (Markermeer). Prima tocht met op de windrichting na ideale omstandigheden. (klik op de foto voor de foto’s)
Van Gaastmeer naar de Broekerhaven. Via Stavoren naar buiten om dan een paar uur later een voor mij compleet nieuwe sluis, het Naviduct Krabbersgat in te gaan. Vrijdag een paar slagen moeten maken om in Enkhuizen te kunnen komen en zondag “Wing on Wing” plat voor het lapje terug naar Stavoren gezeild.
Broekerhaven is een uitstekende locatie. Toch wel lekker, fatsoenlijk sanitair, slechtweer accommodatie en walstroom zodat de koelbox zijn werk kan doen en we dit keer koud bier en van een heus stukje vlees konden genieten. Van te voren al een beetje uitgezocht waar de dichtstbijzijnde supermarkt zich bevond, ik was immers door de walstroom nu in de gelegenheid een stukje vlees en wat bier te koelen. Maar het werd nog mooier; In de haven worden gratis fietsen beschikbaar gesteld en daarvan heb ik voor de boo(t)schappen dan ook dankbaar gebruik gemaakt.