De stuurautomaat zou perfect werken.
Lange rakken maken kan fijn zijn, maar zeker als je solo vaart kom je al gauw een handje te kort. Van andere zeilers hoor je dan de verhalen over hun stuurautomaat, het gemak en dat ze toch nooit meer zonder willen. Dat leek mij dus ook wel wat en na lang wikken en wegen, voor een redelijk bedrag een tweedehandse via marktplaats op de kop weten te tikken. Deze stuurautomaat zou perfect werken en geen mankementen van betekenis.
Van links naar rechts: Elektra in de kuip, Passen en meten, Speciale beugel aan de helmstok, klaar!
 |
 |
|---|---|
 |
 |
Niet veel later is de stuurautomaat gemonteerd en kunnen wij het water op. Na de eerste 5 minuten wordt ik laaiend enthousiast, alles blijkt te werken. Helaas, ik had het nog niet gedacht of we worden door een schelle piep wakker geschut. We pakken de ‘Owners Manual’ erbij en hier staat in dat de stuurautomaat de ingestelde koers niet kon houden. We horen het motortje verwoede pogingen doen om een koerscorrectie uit te voeren maar helaas tevergeefs.
Na inspectie blijkt de as van het motortje niet meer vast aan het “mechanisme” te zitten. Na enkele weken kom ik een artikel van de fabrikant tegen waar dit probleem in beschreven staat en gelukkig ook beschreven staat hoe dit op te lossen is. Met een lijm, speciaal voor cilindrische verbindingen, kan het probleem worden opgelost. Yes!
Geef een reactie