Met Keiko ging dit niet, maar met Smurf maar wat makkelijk. De smalle slootjes tussen Gaastmeer en Heeg zijn dan ook nog eens breed en diep genoeg om doorheen te toeren.


Onze mooie blauwe Polyvalk had toen wij haar kochten, nog geen naam. Dit wilden wij dan als eerste veranderen. Het moest vanzelfsprekends wel iets leuks worden, bijna uniek zeg maar. Vaak geven wij ‘dingen’ een naam afgeleid van wat het echt heet.. Zo heet onze Lenovo Laptop; “Lennie” Maar al snel kwam Smurf naar boven, lichtblauwe romp en witte opbouw. Heel veel pakkender zou het niet kunnen. Dus Smurf moest het worden en na het kiezen van een leuk lettertype ook meteen de twee stickers besteld.
Nu Keiko veilig in andere handen is, was het voor ons tijd om eens, om ons heen te kijken naar wat anders. We wilden geen kajuit meer, maar wel een bootje waar lekker veel mensen in passen. Een bootje wat lichter zeilt zodat ook Wilma en Carlijn ermee uit de voeten kunnen.
En dat is gelukt! Een prachtige blauw witte Poly-Valk. En welke naam past daar dan beter bij dan “Smurf”
Keiko is een fantastische boot om mee in Friesland rond te trekken en het IJsselmeer en/of de wadden over te struinen. Maar dat alles komt er bij ons al lange tijd niet meer van. Na twee jaar wikken en wegen de knoop doorgehakt en zijn wij opzoek gegaan naar een nieuwe enthousiaste eigenaar voor Keiko. En deze hebben wij afgelopen weekend gevonden!
Keiko blijft vooralsnog in Friesland, kom je haar tegen groet dan even 😉
Alle lezers enorm bedankt voor het volgen van dit bootblog, en wellicht tot op het water 🙂
Na een dag hard werken, nieuwe Anti-fouling en een goede poetsbeurt, was Keiko ook dit voorjaar weer klaar om het water in te gaan. Het blijft toch altijd een mooi moment
Aan al het mooie komt ieder jaar ook weer een einde. Over een paar maanden begint alles weer van voor af aan, maar nu eerst weer wat tijd voor andere dingen.
Foto’s: Nadat ik de mast plat heb gelegd, wordt Keiko vakkundig uit het water gehesen, op een bok geplaatst en naar de spuitplaats gereden. Daar wordt ze ontdaan van alle aangroei die ondanks de anti-fouling altijd wel wat aanwezig is.
In een poging om de honderden poepende Zwaluwen te verjagen hang ik, als ik er zelf niet ben, een kraai boven mijn boot. Nadat ik deze kraai uit de bakskist heb gehaald loop ik al stoeiend met de kraai naar voren en even later weer terug. Dan stap ik in de nog openstaande bakskist en val in de kuip. Land daarbij met mijn oor op de beugel van de stuurautomaat. Dat werd een ritje ziekenhuis en zes hechtingen in mijn oor.
Lekker een dagje zeilen, Carlijn in haar Laser Pico en Dion in de Daimio. En met dank aan Wilma die op de wal is blijven om dit prachtige moment op de gevoelige plaat vast te leggen. Tegelijkertijd Zeilen betekent ook meteen kijken wie het snelste is. Jarenlange training bij de zeilschool en met haar snelle Laser Pico, de veel loggere Daimio moest het nu echt afleggen.
Zie onderstaande gallery voor de vele foto’s
Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén