Vrijdag 03 mei was het dan eindelijk zo ver, zeilen met mijn Duitse vrienden. We hadden gewoonweg geen geluk. In 2018 een aantal keren geprobeerd een datum te plannen, maar er kwam voortdurend iets tussen waardoor het uiteindelijk niet doorging.
En ook nu blijken de vrije dagen bijna te schaars en probeert het weer roet in het eten te gooien. Toch lukt het om wat te plannen en begint het weekend voor mij op donderdagavond.
Na een gezellige avond en een even zo gezellig ontbijt vertrekken Lars, Bernd en ik op de Keiko richting de Fluessen. Lars en Bernd hebben de donderdag al gezeild, daarbij heeft de Blue Pearl van Bernd wat averij opgelopen, waardoor wij nu met één boot vertrekken. Ook wel net zo gezellig eigenlijk.
Het eerste uurtje varen we voor de wind tot zeer ruim en bij 3-4bft gaat dat beslist niet hard. Eenmaal op de Fluessen bepalen we welke kant we op gaan en varen eerst halve wind richting de galamadammen. Deze wind wordt al snel 4-5bft en draait wat, waardoor onze koers een lekker aan de wind koersje word. We knallen met 5kn richting de Kuilart en leggen aan voor een sanitaire stop en een bak koffie. Helaas blijkt het restaurant dicht te zitten. Het is echter nog vroeg, we gooien los en zeilen over de Fluessen en het Heegermeer met in de piek zelfs 6,3kn snelheid naar Heeg.
In Heeg krijgen wij eindelijk onze welverdiende bak koffie waarna wij door de voetbal wensen van Bernd, alweer snel moeten losgooien om op tijd terug te zijn.
We twijfelen nog even of we een Rif in het grootzeil zullen zetten, de wind was al flink aan het toenemen en dat kon nog wel eens meer worden. Waarschijnlijk door de beschutting van de huizen besluiten we dit niet te doen en varen het Heegermeer op. Al snel wordt duidelijk dat die rif toch niet zo’n slecht idee was geweest en glijden we eerst wat ongecontroleerd met 45º helling richting de Fluessen.
De wind neemt echter nog verder toe en in de vlagen al 25kn(6bft) We gaan daarop in de wind liggen en beleggen het eerste rif. We zeilen nu rechter op en minstens met net zoveel snelheid, lekker verder. Na niet al te veel tijd liggen we weer plat, en valt op dat er wel erg veel bolling in het grootzeil zit. Waarschijnlijk het rif niet goed belegd.
We gaan nog een keer overstag en zien dan dat de verstevigingsstukken van het reefoog allemaal los liggen. Snel het zeil ingepakt en omdat wij het laatste stuk toch al tegen de wind in moesten maar verder op de motor gegaan. Eenmaal in de haven het grootzeil er af gehaald en tijdens het opvouwen zien we dat het oog zelf, ook al is uitgescheurd. Doordat de versteviging heeft losgelaten, kwam alle kracht op enkel het oog en die kan dat vanzelfsprekend niet hebben.
Zaterdagochtend het zeil meteen weggebracht en aangeboden ter reparatie. Met een week zou het al klaar zijn voor het volgende ‘avontuur’.
Geef een reactie